Tysiące ludzi w Sudanie nieustannie dokądś wędruje: w poszukiwaniu pracy, z powodu wojen, przymusowych przesiedleń czy pragnienia powrotu do utraconych domów. Konrad Piskała wędruje z nimi przez Saharę, przeprawia się przez Nil, odwiedza te same bary, śpi w tych samych hotelach. Zarówno w Chartumie, jak i małych oazach poznaje życie i poglądy ludzi różnych ras, wyznań, języków i środowisk.
Młody żołnierz Agostino wspomina niedawną krwawą wojnę domową. Polska zakonnica opowiada o potwornej epidemii głodu i o codziennym lęku wynikającym z życia w niespokojnym kraju. Adam Świerczyński relacjonuje zmagania z sudańską biurokracją, która często uniemożliwiała niesienie pomocy.
Autor w swym reportażu nominowanym w 2010 r. do Nagrody im. Beaty Pawlak opisuje kontrasty i podziały składające się na obraz współczesnego Sudanu i jego mieszkańców: biedę, głód, walki etniczne i religijne. W tyglu plemion, języków i kultur znajduje się jednak miejsce na egzotykę, życzliwość i nadzieję. O Sudańczykach mówi się nie bez powodu, że to najżyczliwsi ludzie na świecie. Niepojętym pozostaje więc pytanie – jak możliwa była na tych terenach tak okrutna wojna, która pochłonęła miliony ofiar?